Ode aan het drakenfruit

Dragonfruit, letterlijk ‘drakenfruit’ in het Nederlands is een object dat mijn fascinatie al had toen ik mijn eerste marktervaring in Phnom Penh opdeed. De naam komt van de schubben die gelijkenis vertonen met de puntige rugplaten van een Chinese draak met Nieuwjaar. Dat deze vrucht overal opvalt en een goede decoratie vormt voor op de eettafel is te danken aan deze schubben in combinatie met de kleur: knalroze :)

Na een tijdje staren naar de buitenkant, wordt je toch nieuwsgierig naar wat er onder het roze huidje te vinden is. En zo niet, dan herinnert je maag je daar wel aan. Een tweede voordeel van het drakenfruit openbaart zich: het geheel is open te pellen als een banaan. Wat, in een situatie waarbij je geen mes bij de hand hebt omdat je altijd je zakmes in de tas hebt die je toevallig niet bij je hebt, heel handig is. De binnenkant is van een iets teleurstellende wit-grijze substantie met vele kleine zwarte pitjes. Maar ja, eens begonnen, moet je doorgaan, niet?

En dan is daar de verrassing: de smaak is geheel aangepast aan westerse maatstaven. Het heeft wat weg van kiwi met de verfrissende werking van watermeloen. Há, die vragen we in de volgende Khmerles.

En daar hebben we dan het enige, maar niet te onderschatten nadeel van het drakenfruit. De naam. Plai-sror-kaa-neak. In Khmer. En ik kan het NIET onthouden!!!

Onze onvolprezen leraar en wandelend Khmerwoordenboek Dara bestookt ons al vier weken met ouwies, krouwies, ksouwies en dongs, knongs, chongs en srors, kors, sors en volgens mij is mijn brein verzadigd… Met nog vijf dagen taaltraining deel 1 te gaan wordt het stampen steeds moeilijker.

Enfin, ik leer het wel en anders is het gewoon uitkijken naar iets rozes met schubben, wijzen en zeggen: nie.