Potjes met etiketjes

Dagen worden weken en maanden als je niet uitkijkt en aan het einde van het schooljaar is het zo makkelijk even niet op te letten, omdat er zo veel andere dingen zijn die de aandacht vragen. Een nieuwe donor bijvoorbeeld die ons genereus voorziet van potjes met elk een ander etiketje. Op verreweg de meeste potjes beschrijft het etiketje ‘training’ en dat regelen we, voor de ‘ten minste houdbaar tot..’ datum die veel minder genereus is. Zo komt het dat we ons momenteel bezighouden met het organiseren van een workshop over ‘gender’ (sekse verschillen), een onderwerp waar ik, dat ben ik me heel bewust, geen expert in ben, en waarvan we na eindeloos mailen en vragen een honderd pagina tellende trainers handleiding van het ministerie hebben kunnen krijgen. In het Khmer. (Vertalen van een bladzijde duurt gemiddeld een dagdeel.)
Fijn aan deze situatie is dat we veel mogelijkheden hebben tot samenwerking met het provincie kantoor (waar er wel mensen opgeleid zijn in ‘gender’) en met andere organisaties die op hun training potjes ook een ‘ten minste houdhaar tot...’ datum hebben staan. De bijsluiters bij de potjes komen niet altijd overeen, maar genoeg om interessante workshops op te zetten over tweetalig onderwijs en effectief lesgeven, wat weer meer mijn straatje is.

Het andere werk gaat uiteraard ook gewoon door.
De open dag in het schooltje in Pu Trom is gehouden en was een succes. Ook hebben we afgelopen maand zo veel en frequent mogelijk scholen bezocht voor deze hun deuren zouden sluiten, wat ondertussen is gebeurd.
En toen was het tijd voor vakantie!

Vakantie voor mij was een weekje Sri Lanka, wat ook een week reistijd opleverde om er te komen en weer terug naar huis te gaan, maar desalniettemin zeer de moeite waard.
Op het vliegveld in Colombo ontmoet ik sinds maanden Ilja weer en we gaan verder waar we waren gestopt met haar vertrek naar Nederland in juli. Alleen nu in Sri Lanka. Ilja’s vriendin Eva komt een uurtje of wat na mij aan en nog dezelfde dag worden wij ondergedompeld in pure Sri Lankaans gastvrijheid. Onze gids Shantha leek het niet meer dan vanzelfsprekend te vinden dat we ontbijten zouden bij zijn collega thuis, met traditionele sambal cocos en bittere sterke thee met melk en suiker gecombineerd met minder traditioneel geroosterd brood.
Met deze Shantha en zijn auto (met airconditioning en allemaal een hele zitplaats voor onszelf, de dames reizen op stand) zien we zo veel mogelijk mooie plekjes op Sri Lanka als mogelijk in mijn week. Mijn reisgenoten hebben het slimmer aangepakt en blijven nog een weekje langer. We drinken toddy vers uit de bloem van een kokospalm (heel vies), eten groene pepers door de curries, zitten tussen de gesluierde arabische vrouwen die een man bij zich hebben (Saoudis hebben Sri Lanka al eerder ontdekt als ideaal vakantieland), laten ons omgooien door de sterke zeestroming die dat al voor elkaar krijgt bij kniediep badderen, genieten van de droge warmte en griezelen (toch een beetje) van de krokodillen, slangen en enorme hagedissen. In the vestingmuren van Galle zoeken we de koelte op. De muren van koraal nemen vocht op in het regenseizoen en geven dat in het warme seizoen geleidelijk af; natuurlijke aircon! (Jammer dat voor het massaal bouwen van huizen met koraal er te weinig koraal over is.)
Een van de bijzonderste feitjes van Galle vond ik wel dat alle bureaucratische verhandelingen nog met de hand worden uitgetypt. Op de schrijfmachine! En inderdaad, op mijn terugvlucht vanuit Colombo zie ik voor het eerst dat de zelf check-in niet mogelijk is en dat een voorafgeprint bonnetje uit een goed georganiseerde bak met vakjes wordt gevist.

De datum van schrijven is 2 augustus. Over precies drie maanden zit mijn tijd in Cambodja erop. Wel of niet verlengen was een punt van discussie, maar werd afgewezen door gebrek aan een potje met het juiste etiket.
Het begint steeds meer te dagen dat mijn tijd hier eindig is, nu ik mijn laatste termijn van huur gisteren heb betaald en de workshops die we voorbereiden pas gepland worden als ik het land al uit ben.
November is aanstaande! De tropische warmte in mijn botten ga ik zo lang mogelijk vasthouden door het land te verlaten via een omweg door India en Australie en ... Alles ligt weer open.