Wijze lessen

'Oranje' is aan de multi linguale gemeenschap bekend geworden. In woord en tot voor kort in optimisme. 'Oranje is going to win the world cup' schreef mijn VSO-baas in een post scriptum van een mailtje over de financien van het trainingsproject dat in Augustus van start gaat.
We waren er klaar voor. Met zeker driekwart van de VSO landgenoten zaten we er klaar voor in de Foreign Correspondance Club aan de rivierkant. Met een enorm scherm voor ons en met Vlaamse en Britse collega's om ons heen die geen ander land te supporten hadden waren de verwachtingen hoog gespannen. Vanaf de straat werden we al toegeroepen door weddende tuctuc en motordop chauffeurs: 'Spain winning'/'Holland!'
Niet te vergeten trouwens, dat voor ons de wedstrijd om half 2 in de nacht begon en zodoende om kwart over 4 eindigde. De werkende Khmer begon de dag alweer, terwijl wij enigszins bedrukt de oranje aftocht bliezen.

'Maar, hé', zei ik al eerder tegen ongelovige Franse dorpsgenoot, 'WIJ stonden tenminste in de finale'. En zo is het.

Een dagje uitslapen was nodig voor de acht urige busrit mij weer terug brengt in Sen Monorom, waar de scholen langzaam maar zeker een voor een sluiten en de regen nog steeds op zich laat wachten op een onverwachte regenbui na. Een zo'n regenbui was echter genoeg om mijn lifeline in de vorm van een blauwe Dell notebook af te snijden. Want als het regent, dan is de Tropische monsoen ongeevenaard. Binnen een uur was de stralend blauwe lucht van donkergrijs naar weer stralend blauw gekleurd en was de wind 360 graden gedraaid. In het keerpunt de regen tot halverwege mijn woonkamer in stuwend over het bureau, de papieren, de laptop naar de houten vloer. Een nieuw dieptepunt ervoer ik toen ik de laptop optilde en het water eruit stroomde.

Langleve de backup die ik ten koste van het overleven van het moederbord heb gemaakt. Dom, dom, daarna deed het beestje niets meer. Een wijze les in de elektrische gelijding van water, een dure, Het 'Kingdom of wonders', zoals de reclamefilmpjes Cambodja graag omschrijven, mag een wonder zijn op het gebied van eeuwenoude tempelbouw en creatief vervoer, technisch delicate wonderen zijn niet te verwachten. Even als medisch delicate wonderen overigens. Beide ongemakken bleken te combineren, een neurologische check-up in Bangkok werd tevens een middagje shoppen. En iedereen maar denken dat ik hier een simpel leven leef.

De neuroloog was overigens tevreden (de check was het staartje van het motorongeluk in januari) en twee uur later liep ik met een nieuwe laptop een technische supermarkt uit. Normaal gesproken doe ik over het kiezen van een paar schoenen langer. Een experiment in keuzesnelheid is hiermee geslaagd, moest ook wel, want uiteindelijk is het nog haasten voor een taxi naar het vliegveld.

Een laatste les uit Bangkok doet me besluiten in Phnom Penh mijn tijd te gebruiken een marktonderzoekje naar fietsen te doen. Het gemak van de motor voor de deur, de eenzijdigheid van witte rijst en het trage levenstempo hebben hun weerslag gehad. Het kan niet meer ontkent: er moeten kilo's af. De weinig subtiele Khmer zijn al vrij in het benoemen van een uitzakkende taillelijn, maar dit bewijst het nog eens te meer: de assistente met weegschaal bij de neuroloog. Die overigens seconden later vaststelde dat mijn hartslag enig versnelt liep. Gek.
In mijn juist ontdekte snelwinkel stijl, fiets ik een half uur later weg op een zesdehands barrel van $70, maar met versnellingen. In de bus kan hij de volgende dag mee naar Mondulkiri, waar de heuvel voor mijn huis de pap in mijn benen doet branden. Medeschuldig hieraan is het zadel, dat na 10 minuten fietsen tot op zijn laagste stand is gezakt, maar oplappen is iets waar Khmer sterren in zijn, dus dat fixen we nog.

Voordat ik de bus terug pak, voor de tweede keer deze maand, bereid ik mij in de airconditioning van het internetcafe voor op een zeer rustige periode waar de scholen sluiten, maar het werk hoort door te gaan dus we worden op kantoor verwacht. Gelukkig zijn daar de fiets, de studie en de training die eraan komt. Maar wat me zelfs op de sporadische donkere dagen dat het helemaal niet licht lijkt te worden blij maakt, is het vooruitzicht op twee weken Nederland in september.
Ten slotte, een mate van afremmen en onthaasten is leerbaar, maar je kunt overdrijven.